Ik geniet heerlijk van het spectaculaire zicht over de Nijl met een niet al te slechte koffie in de hand. Dit is al uitzonderlijk gezien de ervaringen die ik heb met Oegandese koffie. Mijn Europees georiënteerde ontbijt wordt voor me neer gezet en al snel verorber ik het broodje met spek en ei. Net wanneer ik achterover ga zitten om nog even van de heerlijke stilte te genieten, het is namelijk pas 6 uur, wordt er geroepen. “I think there is a monkey in your car” roept de barman. Ik kijk verschrikt op.
Snel staan we op en rennen we naar de auto waar inderdaad een aap in gekropen is. De baviaan die binnenin de auto is geklommen zit lekker op mijn stoel te genieten van een pakje jus d’orange. Helaas is hij niet bekend met het gebruik van een rietje en strooit hij al gauw de hele auto onder de jus d’orange. We klappen met onze handen maar de baviaan sluipt niet naar het raam maar juist naar het stuur en begint hier flink op te slaan. We blijven schreeuwen en klappen en inmiddels is het hele kamp op en om de auto heen gaan staan. De helft om te kijken en te lachen en de andere helft om te helpen de aap, niet uit de mouw maar, uit de auto te krijgen.
De aap slaat verwoed op het stuur en slaat raak op de toeter. Hier schrikt hij van en snelt zich naar het open raam en springt de auto uit. Ik open de deur van de auto en de geur van sinaasappelsap komt me tegemoet. Gelukkig had de aap maar 1 van de 28 pakjes te pakken en viel het uiteindelijk wel mee. Ik loop om de auto heen en zie de baviaan niet ver van mij zijn vingers af likken. De baviaan kijkt me aan en lijkt erg blij met zichzelf. Maarja wie laat dan ook het raam op een kiertje als de bavianen op ontbijt-jacht zijn?
Het leven van een safari-gids gaat niet altijd over rozen, wel altijd vol avonturen.
Groetjes!
